Z trudem starała się utrzymać pozory normalności. Jak zwykle planowała ciekawe lekcje dla dziewcząt, pomagała lady Helenie przy pielęgnacji Millie i omawiała jadłospis z panią Marlow - ale to wszystko było niczym wobec jej skołatanych nerwów. Zniknęła gdzieś cała przyjemność z tej pracy i Clemency czuła się bardzo przygnębiona, tracąc nawet ochotę do jedzenia.

Zatrzymali się u podnóża schodów. Chciała powiedzieć dobranoc,
na jej policzkach. Gdy kucnęła i podniosła ku niemu wzrok,
w tak intymnej chwili.
- Obie z ciocią uważamy, że najwyższy czas, by Zander się ustatkował. Jak wiesz, jest ostatni z rodu. I naszym zdaniem jest w tobie zakochany. Fabianowie też tak myśleli - dodała na wypadek, gdyby pierwszy argument nie wystar¬czył. Oparła się o parapet i patrzyła z zadowoleniem na piorunujący efekt działania swoich słów.
Nagle odwrócił do niej głowę, szukając jej spojrzenia. Potrafił odgadnąć jej myśli po wyrazie twarzy i oczu, ale nie próbowała nawet się maskować. Chciała, żeby zobaczył, jak bardzo go pragnie, jak... płonie. Czuła, jak wzbiera w niej odwaga, energia, żywiołowy śmiech. Może to za sprawą domu, może pod wpływem nocnej lektury dzienników bezwstydnych, wyuzdanych kobiet, które zarabiały na życie ciałem? Tak czy inaczej, poczuła się nagle zuchwała, pełna życia, zdolna uwieść go i rozkochać.
W ostrym świetle lampy zobaczyła wyraz jego twarzy. Wyglądał
temu.
wyobraziła sobie dwóch młodych chłopców, których ojciec hołdował zasadzie, Ŝe nie
bardzo sobie z tym radzi. Faceta, który zakochał się ponownie
się podobają, ale za nic w świecie nie przyzna się do tego.
- W takim razie niech zatrzyma je Arabella. Sto funtów w tę czy tamtą stronę nie zrobi różnicy, a matczyna biżuteria jej się należy.
Lysander przejrzał dokładnie album, przeczytał wprowa¬dzenie (obrzucając przenikliwym spojrzeniem Clemency) i pokręcił z podziwem głową.
naprawdę zamierzała go unikać... Musiał jej udowodnić, jak
- Czy masz dla nas jakieś zadania, Gavin? - zapytał Mark, zerkając na

Skład MAGDALENA KĘDZIERSKA /
jutro rano, a w najlepszym razie wieczorem, czekało ją najgorsze. Sekcja zwłok dwóch
gotówce i rulonu dwudziestopięciocentówek.
blisko jest!
Zacznę od samego przeora, ojca Witalisa. Pustelnia to dla niego kłopotliwa
I przez noc długą, księżycową, zimną,
Potem Jesichin wsunął pędzel za pas i wdrapał się na stojącą pośrodku pokoju drabinkę.
swojej twarzy w lustrze. Przydałoby mu się coś ostrego, żeby mógł odciąć sobie palce. Nie
– Zwracam się do matki. – Jej palce ześlizgnęły się w stronę kostki.
pomogła, musisz mi powiedzieć, co naprawdę się wtedy stało.
wrzało. Trudno było zebrać myśli przy zgiełku syren, krzykach i płaczu. Teraz dopiero
kierowcy ciężarówki. Quincy posunął się do tego, że przestudiował akta dawno zamkniętych
zobaczyła... nie, nie szafę, tylko ogromną sylwetkę w czarnym mnisim habicie.
w „Gazette des Tribunaux”, nic więcej. Czy
osiągnięciem.